रात्र अनेस्थेसिया देईपर्यंत

दिवसाचे पोस्टमोर्टम केल्यावर
हालत राहतो मेंदू...
अन काळजाचा तुकडा...
संध्याकाळच्या फोर्मिलीनमध्ये
रात्र अनेस्थेसिया देईपर्यंत...

तसे आपण सर्वच जन चालत रहातो
अपघाताने...वाट अपघाताची
रुळावरती दरडी कोसळेपर्यंत
सर्वच कसे सुखरूप असते...
रेल्वेच्या प्रवासासारखे

नाही म्हणायला
तरीही प्रत्येकजण तपासात असतो
आतली धडधड
डॉक्टरच्या स्टेथोस्कोपसारखा
...सराइतपणे

सतत वाटत राहते
आपण जिवंत असल्याची भीती
आणि होत राहतात भास
...श्वास चालू असल्याचे
........................
........................
...रात्र अनेस्थेसिया देईपर्यंत

-कैलास गांधी